Podchodząc do tak wymagającego elementu, jakim jest piasta turbiny wiatrowej, należy odpowiedzieć sobie na ważne pytanie. Jak precyzyjnie odwzorować geometrię 3D wielkogabarytowego i skomplikowanego elementu?
Tradycyjne skanery światła strukturalnego posiadają znaczące ograniczenie, jakim jest ich poręczność. Głowice pomiarowe są często duże i ciężkie, a statyczny sposób akwizycji danych wymaga stosowania mało mobilnych i niewygodnych w obsłudze statywów, których użycie może być niemożliwe w niektórych warunkach. Dodatkowym ograniczeniem może być mobilność samego statywu, którego nie da się włożyć do wnętrza piasty, a także jego wielkość, która może nie pozwolić na pomiar elementu, który ma kilka metrów wysokości.
Kluczową i nieodzwoną kwestią w pomiarach wielkogabarytowych jest także fotogrametria punktów referencyjnych wykorzystywanych do łączenia w całość pojedynczych skanów, która wykorzystując kodowane markery i wzorce długości, pozwala w sposób kontrolowany obliczyć odchyłkę transformacji globalnej chmury punktów. Pomiar dużych gabarytów, powyżej 3-4 razy wielkość obszaru pomiarowego skanera, wymaga zastosowania fotogrametrii, celem zachowania wysokiej stabilności, powtarzalności i dokładności. Skanowanie 3D dużych obiektów, bez wcześniejszego pomiaru fotogrametrycznego, może skutkować wysokimi odchyłkami pomiarowymi, a także problemami z dokładną transformacją skanów we wspólnym układzie współrzędnych, tym samym stawiając pod znakiem zapytania jakość i sens całego pomiaru.
W przypadku fotogrametrii, istotnym ograniczeniem tradycyjnych skanerów 3D jest konieczność stosowania dodatkowego, zewnętrznego, systemu fotogrametrycznego, który podnosi koszt całej operacji.